sexta-feira, 31 de dezembro de 2010

FELIZ NOVO ANO: 2011, COM PRAZER, Ó ROSA CHÁ !!!






" QUE A POESIA ILUMINE A TODOS NÓS NESSE FELIZ NOVO ANO: 2011, COM PRAZER, Ó ROSA CHÁ!!! "

quinta-feira, 30 de dezembro de 2010

POESIA: Ó SENHOR DE MUITAS ESTRELAS - VANDA LÚCIA DA COSTA SALLES (BRASIL)*



Foto: Vitória-Régia




Ó SENHOR DE MUITAS ESTRELAS


VANDA LÚCIA DA COSTA SALLES (BRASIL)


Aquele que enxerga, longe vê.
Ó Senhor de muitas estrelas,
qual balsa leva a significação dessa linha?
Que sentido possui o indefinido perdão dos tontos?
Cuja alegria,
é apenas o prazer de descrever o delírio inusitado
que amanhece em cada peito
nessa Terra,
nesse chão,
nesse mar de tormentas e beleza rara.Crua,
como a vida,
no desalinho do esquecimento.



E no ar, com encanto
Caminham os homens em busca de seus ideais...Com agudíssimo desejo do encontro.
Como os que caminham a procura de seus filhos desaparecidos, seja
na China,
no Japão,
no Brasil
ou
em qualquer outro país. E cansados, já não choram suas lágrimas doloridas.
Apenas elevam ao mundo, humildemente
os seus manuscritos de papel de trêmulo rabiscos,
com a foto,
com a denúncia estampada, na cara
pela ausência de carícias da família desarticulada.



Que seja restaurado o Dia da Vitória-Régia!




Ó Senhor de muitas estrelas,
suavisse a dor e ilumine a queda
que não revela aos tontos,
toda a espessura e profundidade
do limo,
nas pedras.

terça-feira, 28 de dezembro de 2010

HOMENAGEM: ANTÓNIO RAMOS ROSA (PORTUGAL)



Foto: Bandeira de Portugal



Foto: O poeta António Ramos Rosa (Portugal)



AOS 87 ANOS DE VIDA DO POETA PORTUGUÊS





ESTOU VIVO E ESCREVO SOL


ANTÓNIO RAMOS ROSA (PORTUGAL)


Eu escrevo versos ao meio-dia
e a morte ao sol é uma cabeleira
que passa em fios frescos sobre a minha cara de vivo
Estou vivo e escrevo sol
Se as minhas lágrimas e os meus dentes cantam
no vazio fresco
é porque aboli todas as mentiras
e não sou mais que este momento puro
a coincidência perfeita
no acto de escrever e sol
A vertigem única da verdade em riste
a nulidade de todas as próximas paragens
navego para o cimo
tombo na claridade simples
e os objectos atiram suas faces
e na minha língua o sol trepida
Melhor que beber vinho é mais claro
ser no olhar o próprio olhar
a maravilha é este espaço aberto
a rua
um grito
a grande toalha do silêncio verde

(de Estou Vivo E Escrevo Sol(1966)





CADA ÁRVORE É UM SER PARA SER EM NÓS



ANTÓNIO RAMOS ROSA (PORTUGAL)

Cada árvore é um ser para ser em nós

Para ver uma árvore não basta vê-a

a árvore é uma lenta reverência

uma presença reminiscente

uma habitação perdida

e encontrada

À sombra de uma árvore

o tempo já não é o tempo

mas a magia de um instante que começa sem fim

a árvore apazigua-nos com a sua atmosfera de folhas

e de sombras interiores

nós habitamos a árvore com a nossa respiração

com a da árvore

com a árvore nós partilhamos o mundo com os deuses









QUE COR Ó TELHADOS DE MISÉRIA


ANTÓNIO RAMOS ROSA (PORTUGAL)


Que cor ó telhados de miséria
onde nasci
de tanta pequenez de tão humildes ovos
de nenhum querer
a que horas nasceram as estrelas que
um dia foram
a que horas nasci?

Não vim embarcado não me encontrei
na rua
não nos vimos
não nos beijamos
nunca parti


Não sei que idade tenho


Quando havia antes um antigamente
havia uma esperança
agora no próprio coração da ilusão
onde a água limpa as pedras das ruínas
entre destroços límpidos
deito-me sobre a minha sombra e durmo
e durmo


Quando havia antes um amanhecer
à beira do abismo
agora no próprio coração do coração
durmo estrangulando um monstro inerme
um palhaço de palha seca e pálido
quando havia antes um caminho


Não houve nunca amigos nem, pureza
Nem carinhos de mãe salvam a noite
É preciso ir mais longe na incerteza
É preciso no silêncio não escutar


A manhã que eu procuro não foi sonhada
Uma árvore me ignora na raiz
Perfeitamente desesperado é o meu sonho
Os pássaros insultam-me na cama
Só com doidos com doidos amaria
perfeitamente presente na frescura
do mar


Uma casa para eu ter a humildade de ser espaço
a líquida frescura duma jarra
um passo leve e certo em cada sombra
um ninho em cada ouvido
de doces abelhas cegas


Uma casa uma caixa de música e sossego
Um violão adormecido na doçura
Um mar longínquo à volta atrás do campo
Uma inundação de verdura e espessa paz
Uma repetida e vasta constelação de grilos
e os galos álacres do silêncio


Um mar de espuma e alegria obscura
um mar de espuma e alegria clara
entre o verde e a brisa


Na brancura dos quartos
a inocência poderá sonhar desnuda
os insetos poderão entrar
juntamente com as plantas e as aves
Uma longa asa passará
O mundo e o silêncio a mesma ave
e o mar
o mudo leão longínquo e fresco
faiscará entre o ver e as lâminas solares


fonte: jornal da poesia


*ANTÓNIO RAMOS ROSA:nasceu em Faro, a 17 de Outubro de 1924. Destacado poeta e crítico português. Foi militante do MUD (Movimento de União Democrática) e conheceu a prisão política. Trabalhou como tradutor e professor, tendo sido um dos directores de revistas literárias como Árvore e Cassiopeia. O seu primeiro livro de poesia, O Grito Claro, foi publicado em 1958. A sua obra poética ultrapassa os cinquenta títulos. É ainda autor de ensaios, entre os quais se salienta A Poesia Moderna e a Interrogação do Real (1979-1980). Em 1988 foi distinguido com o Prêmio Pessoa.

domingo, 26 de dezembro de 2010

NOTA DE FALECIMENTO: JORGE ABEL DARDICK (ARGENTINA)*





Foto: JORGE ABEL DARDICK (ARGENTINA)






O ENLACE-MPME:MUSEU PÓS-MODERNO DE EDUCAÇÃO(BRASIL) e o T.A.A.R. (ARGENTINA)informam a todos os amigos do falecimento do Srº JORGE ABEL DARDICK, em 25/12/2010, às 18:35, em Buenos Aires, Argentina.
A Srª SILVIA AIDA CATALÁN e a família Dardick agradecem as notas de condolescência e de solidariedade.

Que as nossas orações alcancem a misericórdia do Senhor no Altíssimo e elevem a alma desse amigo e companheiro de tantas jornadas e lutas em prol da Interculturalidade dos povos.
E saibam todos que somos mais que vencedores... Somos àqueles que sonham com a possibilidade... E seguem... No Amor e na Paz!

sexta-feira, 24 de dezembro de 2010

DENÚNCIA: VIOLAÇÃO DE DIREITOS AUTORAIS E INVERDADES

ALERTA!!!! CIBEPIRATARIA!!!!!





O ENLACE-MPME:MUSEU PÓS-MODERNO DE EDUCAÇÃO, o T.A.A.R. e VANDA LÚCIA DA COSTA SALLES alertam e denunciam a violação de seus direitos autorais e inverdades comerciais, que não vendem e nem autorizaram ninguém a vender suas obras e nem obras de discentes em aulas de Língua Portuguesa, em cds e em formato wav-audio e mp3 conforme anunciado no google pelos abaixos denominados:


AO LONGE OS BARCOS DE FLORES POESIA PORTUGUESA DO SECULO XX-INC
VANDA LÚCIA DA COSTA SALLES-T.A.A.R -"ALAS ROTAS-ALITAS DE ... Em aula de Língua Portuguesa e Artes por Vanda Salles) ..... Las obras están totalmente ...
www.dewebmasters.com/.../ao-longe-os-barcos-de-flores-poesia-portuguesa-do-seculo-xx-inc-luye-2-cds/ - http://www.dewebmasters.com/64056/ao-longe-os-barcos-de-flores-poesia-portuguesa-do-seculo-xx-inc-luye-2-cds/
PROF. VANDA LÚCIA DA COSTA SALLES-T.A.A.R -"ALAS ROTAS-ALITAS DE ...
Em aula de Língua Portuguesa e Artes por Vanda Salles) ..... Las obras están totalmente digitalizadas en Cd's con formato wav-audio y mp3 y están ... 4-El encuentro contará con una mesa de venta de libros 2 horas cada día. ... No incluye bebidas alcohólicas.) Apertura: 14:30 hs. Show de poesía: "Lecturas sobre el ...

Afirmamos: somente o ENLACE-MPME:MUSEU PÓS-MODERNO DE EDUCAÇÃO possui autorização para venda de produtos de minha autoria e que levem o meu nome.

Em tempo oportuno, tomaremos medidas cabíveis.



Rio de Janeiro, 24 de dezembro de 2010


Vanda Lúcia da Costa Salles
Fundadora e Diretora Geral do ENLACE-MPME:MUSEU PÓS MODERNO DE EDUCAÇÃO
Com Reg. no INPI (BRASIL)

quinta-feira, 23 de dezembro de 2010

HOMENAGEM: NEM SEMPRE AS PALAVRAS CHEGAM - MARIA AZENHA (PORTUGAL)*



Foto: A poeta Maria Azenha (Portugal)




NEM SEMPRE AS PALAVRAS CHEGAM



Maria Azenha (Portugal)


encosto o ouvido
às páginas do livro que nunca escreveste
e sei que és um búzio
ao
anoitecer


mando-te mil recados pelas lâminas do vento
da tua boca brota uma fonte
digo amo-te e às vezes a memória
é onde os pássaros não voam


nem sempre as palavras chegam
para levar as estrelas aos teus olhos

nem eu sei dizer o teu nome






ÁS VEZES DIGO: NÃO SEI PORQUÊ ESCREVO


Maria Azenha (PORTUGAL)



às vezes eu vejo a luz
às vezes na minha alma apodrecida fermenta uma sílaba
e sei que estou por detrás do claustro do corpo
às vezes os meus dedos exibem intermináveis pancadas
deixando pegadas de sangeu numa página virgem,
o vento empurra-as sem cessar para a neve das mãos.
às vezes habito entre os gritos caídos na terra
e é um ninho de víboras que escreve no chão


às vezes digo: não sei porquê escrevo
debaixo do silêncio nasce uma fonte
e o teu pai e a tua mãe para que o poema morra


afirmo-te como uma crianças;
não há outra coroa de espinhos


Aos loucos chega de uma só vez o crucifico da memória.

*Maria da Conceição da Silva Rodrigues Azenha : nasceu em Coimbra em 29 de Dezembro de 1945. Licenciou-se em Ciências Matemáticas pela Universidade de Coimbra,Évora e Lisboa, em Escolas Secundárias e de Ensino Artístico.

terça-feira, 21 de dezembro de 2010

POESIA: DOURADA COTOVIA - VANDA LÚCIA DA COSTA SALLES (BRASIL) -




Foto: Hallstatt (Austria)



DOURADA COTOVIA







VANDA LÚCIA DA COSTA SALLES (BRASIL)






1

Estalou no broto do galho
como melodia fina
em forma de cantiga
para Neide
(Rosa dos Ventos-Bahia)
a voz/sinal
de uma dourada cotovia



2



No ar,
lançou a quem sonha a Paz,
Ave-Oração!




3



Que dos nossos lábios ela se estenda... Ilumine o fruto e a boca ávida,
dos necessitados aos arrogantes,
dos apascentados aos ignorantes, e nos
destrave a língua para uma só canção,
onde a vida prenhe seja alegria
e a criança linda que habita em nós
acredite sempre na possibilidade de sua voz,
de sua mão aberta... Aberta seja,
em forma de Amor!





E do centro da forma se ofereça pronta
como a erudita porta, a qual se destravou
quando o Deus menino em suave canto
esse poema nos ofertou
Anunciando a fonte viva
Da Esperança... Estrela guia, beleza em flor
Nessas manhãs inscritas na clave do Sol!

domingo, 19 de dezembro de 2010

FELIZ ANIVERSÁRIO: SILVIA AIDA CATALÁN (ARGENTINA)!







BORBOLETINHAS



VANDA LÚCIA DA COSTA SALLES(BRASIL)




Enclina seu ouvido
para que as minhas palavras
do centro amalgamado da seiva, e
em formas de borboletinhas derretam
de tal forma, e
com candura do gesto
o agreste
do desalmado traidor
que com seu hálito fétido
insinua arrancar o poético
do que se tem em vida.


Mas,
atrevida minh'alma nega
adormecer sem este ornar de gosto,
e lhe convida na plenitude deste 19/12/2010,
Ouvir o riso escancarado das borboletinhas...E o canto alegre deste Serafim!

sexta-feira, 17 de dezembro de 2010

HOMENAGEM : DECÁLOGO DO EDUCADOR ´DO SÉCULO XXI - VANDA LÚCIA DA COSTA SALLES (BRASIL)



Foto: UNIVERSO, óleo e acrílica de Vanda Lúcia da Costa Salles








DECÁLOGO DO EDUCADOR DO SÉCULO XXI





Ao Educador Anísio Teixeira (Brasil) e a todos os educadores no planeta







VANDA LÚCIA DA COSTA SALLES (BRASIL)





é necessário imbuir-se de Amor e acreditar ser capaz, porque competência é gerenciar o salário aviltante que denigre a nossa imagem... E corroi os nossos bolsos e vida.





é preciso sempre abrir o grande livro da Esperança, gerar um sorriso, amarrar os cadarços do tênis e seguir em frente... Como um adolescente segue a sua canção.








é certo também que, às vezes, as ondas nem sempre morrerão nas praias... Mas, os rochedos e penhascos estarão ali adornando as águas. Sejamos fontes!




é primordial que tenhamos dúvidas, poucas certezas. Entretanto, ao tê-las, convenhamos: melhor uma partida de xadrez?



é encantador bailar com os ventos... E saltitar calçadas e esquinas,porém
precavenha-se dos gafanhotos aturdidos.




é quase certo que a criatividade nos eleva, todavia um passo de cada vez também exalta. E os nossos pés são tão querubins!




é facilitador um prêmio como o "melhor" educador... Francamente, não há prêmio maior do que o sorriso de alguém que aprendeu com os seus próprios olhos a enxergar o sorriso em nossos olhos.



é confortante saber que o saber não é privilégio nenhum... Portanto, lutar por esse saber é mais do que acariciar estrelas. Ufa! Nascemos cometas.





é absolutamente relevante ser autônomo de pensar... Livre como as gaivotas e as madressilvas... E desobediente como uma mulher que sabe onde está o seu nariz...
Ah, é tão lânguido o desabrochar-se em pétalas!


10º

é magnificamente poético conceber a sorte de ser um EDUCADOR em pleno século XXI e ser utópico, inconvenientemente utópico... Como as borboletas de fins de tardes, pousando leve, em folhas úmidas e relvas macias ou mesmo, no podre do galho de uma árvore inútil (para alguns)... Mas também saber, que é infinitamente destino ser apenas, um pequenino ser que aprendeu a compartilhar o sonho... E que este sonho ninguém conseguirá roubá-lo de nós.

sábado, 11 de dezembro de 2010

HOMENAGEM: PAPEL MACHACADO Y AUSENCIA - ROSA MARIA BAEZA MIRANDA (MÉXICO)*




Foto: ROSA MARIA BAEZA MIRANDA E NIETO



Foto: Bandeira do México





PAPEL MACHACADO

Desde que el hombre ha tenido la necesidad de expresar sus sentimientos y acontecimientos cotidianos nació la inquietud por plasmar los momentos que le rodeaban tales como: batallas, héroes de guerra, cacerías, culto a los Dioses, etc., a través de pinturas rupestres, códices, piedras, templos sagrados y libros utilizando símbolos, figuras o glifos.

En las culturas azteca y maya se escribieron múltiples códices en los cuales se narraban dichos sucesos y que por desgracia fueron destruidos por los conquistadores, quedando aún algunos que han sido de suma importancia para conocer nuestras raíces históricas.

Dichos códices se escribían en papel amate o piel de venado; pero ¿qué es el “amate”?. Es la corteza del árbol llamado del mismo nombre y para poder utilizarlo como hojas se le daba un proceso de machacado utilizando tintas vegetales que han perdurado a través del tiempo.

El Códice Mendocino, narra la travesía de los aztecas desde que salieron de la Isla de Aztlán del cual adoptaron ese nombre, con rumbo a la Tierra Prometida. Una tierra en la que florecerían como raza, fuerza, cultura y esplendor en todos los sentidos.




Siendo el Códice Mendocino, mi inspiración para escribir este poema titulado:




PAPEL MACHACADO

Papel machacado,
piel de amate,
corteza del árbol donde los antiguos
plasmaron las raíces de mi gente.

Papel machacado
por tus venas corre
la sangre de las batallas
de triunfos y sinsabores
en ti se imprimió la historia
y las huellas de mi pueblo
de pies morenos.


Pueblo mexica
abandonaste con nostalgia
a la vieja Aztlán
por el sueño de alcanzar
la tierra prometida.

A pesar de las penurias
en el exilio acudieron
hacia el sitio señalado
donde buscaran la laguna
y un nopal erguido en el centro.



El águila real
emprendió su vuelo
cumpliendo el destino
por orden del cielo




Devorar a la serpiente
en el nopal descendiendo
donde mi raza arraigara
sus raíces y sueños.

¡México!
¡con orgullo brillas!
¡por mi gente mexica
trasciendes en el papel machacado
donde tu nombre permanecerá labrado
y dará testimonio a través de los siglos
de la herencia y el orgullo que me brindas
de en mi bendita tierra azteca
haber nacido!.



Rosa María Baeza Miranda
(México, D. F. 11 de Septiembre de 2005)



( ALBOL DE PRESENCIAS- REG. DERECHOS DE AUTOR 03-2005-092313130000-14)







AUSENCIA


Rosa María Baeza Miranda



Me encuentro bajo tu sombra
mirando a un punto lejano,
acostumbrándome a la ausencia
que habla, tomándome de la mano.

Puedo escucharte en el silencio
que taladra mis entrañas
se me borran de estas líneas
tu piel ausente de miradas.

Siento la hiriente ausencia
sobre heladas mareas
contemplo las letras flotando
en inexplicables conclusiones etéreas.

Y es la sombra que me cubre
entre el "adiós" y el "jamás"
es donde me abrazo a tu silencio
que acompaña mi infinita soledad.
 
 
(Rosa María Baeza Miranda
Bindi-Mx
(23-FEBRERO-2007)
"TESORO DE RECUERDOS"
Registro de Derechos de Autor: 03-2007-060613263500-14)

http://inmensidades.blogspot.com/




AUSÊNCIA

Encontro-me sob sua sombra
Olhando para um ponto distante,
acostumando-me com a ausência
que fala, segurando minha mão.
Posso ouvir no silêncio
que perfura minhas entranhas
Se me apagam dessas linhas
tua pele ausente de olhares.

Sinto a ardorosa ausência
sobre geladas marés
Contemplo as letras flutuantes
Inexplicáveis descobertas etéreas.

E é a sombra que me cobre
entre o "adeus" e "jamais"
é onde eu abraço o teu silêncio
que acompanha a minha infinita solidão.



(TRADUÇÃO: VANDA LÚCIA DA COSTA SALLES (BRASIL)






ASLÁITHREACHTA





Aithne dom faoina scáth
Ag Breathnú ar an pointe i bhfad i gcéin,
dom dul i dtaithí ar an láthair
ag caint, a bhfuil mo lámh.
Is féidir liom éisteacht leis an Silence
piercing mo bholg
Má scriosadh mé na línte
amach ó Breathnaíonn do chraiceann.

is dóigh liom nach earnest
tides ar an oighear
smaoineamh mé na litreacha snámh
Gan mhíniú torthaí ethereal.

Is é Agus an scáth a chlúdaíonn dom
idir "beannacht mhaith" agus "riamh"
áit a bhfuil mé ag glacadh le do Silence
ceangailte le mo uaigneas gan teorainn.



(Tradução: Vanda Lúcia da Costa Salles (BRASIL)

*

sexta-feira, 10 de dezembro de 2010

HOMENAGEM: A Loba - Alcione (BRASIL)







" Ser mulher é lançar no infinito a trajetória de toda uma vida delirante e sutil..."


V.L.da C. S.

PREFÁCIO DA 1ª ANTOLOGIA DO ENLACE-MPME: ESSÊNCIA HUMANA: PERFUME SINGULAR*



Foto: Capa da 1ª Antologia do ENLACE-MPME:MUSEU PÓS-MODERNO DE EDUCAÇÃO


DO PREFÁCIO:




ESSÊNCIA HUMANA: PERFUME SINGULAR

“ ... E sei que a poesia está para a prosa assim como o amor está para a amizade.”
Caetano Veloso- Cantor Brasileiro


“ Ser poeta é entender o amor, é como uma arte de se escrever, é como uma história do que você passou. Porque poesia é saber da vida.”

Matheus Gabriel Lima Guimarães** – Estudante Brasileiro






Em nosso projeto de Bioecolinguística a nossa consciência poética e a razão educacional nos informam que a vida está no centro do nosso pensar, porque sabemos que uma revolução na Educação passa pela questão de consciência ecológica do conhecimento, visto como patrimônio cultural da humanidade, e principalmente, a de aprendermos a possibilidade de acuidade perceptiva de sermos capazes de vencer desafios sócios ambientais para desenvolvermos mais ainda o desabrochar da emoção de ceder o espaço para o outro falar. Dizer a sua palavra, em busca do singular: a inscrição de sua essência humana. O que no dizer do eminente professor brasileiro Genebaldo Freire Dias, essa escutatória é que fará a inteligência, a partir da Percepção Estética Humana, encontrar soluções de harmonização com a natureza, em vida. Isto porque, “se o rio parasse diante dos obstáculos nunca contemplaria a beleza do mar”, no viés da memória indígena, a que nos ensina Daniel Munduruku,, captamos aqui, a inclusão desse conhecimento para a iluminação da identidade brasileira.
Criação e gênese. Portanto, a gênese que engendramos aqui, caro/a leitor/a, é a acuidade de observação ou de como enxergarmos o óbvio: a configuração do aprendizado da melhor maneira que o cérebro é capaz de aprender e se sensibilizar com esse aprendizado, assim como repartir esses reajustes evolucionários da escrita e leitura de e/ou entre jovens e adultos, alunos-mestres/mestres-alunos, que tão bem se ativeram à escutatória da Alteridade em seu coexistencialismo estético.
Na vida, compartilhamos idéias que são aceitas ou não. A ignorância surge sempre devido ao grande peso da autoridade opositora à idéia e a inadequação de métodos disponíveis para ampliar a possibilidade mágica e singular da descoberta/percepção inovadora: projeto inteligente. Enquanto educadora, desperto no Outro o seu talento e quando mergulhado em sua fonte primordial, este, ao deixar fluir a emoção, desancora o “phatos”, acorda a intuição e através de pensamento e palavras com competência, inaugura um original caminho.


Porque agora está consciente de sua verdade, daí
reelabora a sua integração com a divindade esquecida ou violada.
Assim faz-se necessário uma mudança no paradigma contemporâneo educacional brasileiro que contemplem mais a beleza da criação, a curiosidade, a pesquisa, o sonho, a esperança... Já tão marginalizada das salas de aulas... Mas que aqui se entrelaça com as mentes iluminadas pelo amor, nesse projeto com ética e estética.
Utilizamos o método, que em nossas pesquisas-aulas denominamos de “ curiosidades de padrões temporais irregulares” ( a motivação e curiosidade de técnicas lúdicas e pictóricas, através de palavras escritas e faladas, livres e intuitivas, pesquisas em dicionários, estudo dirigido em literatura infanto-juvenil, o dar nomes e construir histórias a partir de imagens construídas por escolha ou aleatoriamente, e construções multimídia, entre tantas outras), geradores da maior parte dos poemas e contos de alunos-mestres / mestres-alunos que ora publicamos.
Um belo exemplo é a poética de Joyce Maria Rodrigues Laurindo, cujos versos iniciais questionam a nossa postura diante da vida, das pessoas, do mundo e do conhecimento. Ei-la que diz:
“ Por que estamos assim? Com essa loucura possessiva
de acabar com a diversidade do nosso planeta?”

Ou a do jovem Natanael Gomes de Oliveira, do 6º ano do ensino fundamental e morador do bairro do Jardim Catarina (São Gonçalo-RJ), que ao transformar a sua postura estudantil, canta emocionado as suas palavras em “Asas que Sopram ao Vento”, ensinando-nos a pedagogia do gosto, tão salutar:

“ Eu sou como asas que sopram
ao redor do mundo
e quase todos admiram
as minhas asas que voam
sobre as pessoas
saborosamente”

E na terceira estrofe dessa linda poesia, a sua imagética transborda intuitiva em seu conhecimento de vida:

“ Como as ondas do oceano
encrespadas pelo vento que circula
entre pessoas
que morrem
que vivem”

O jovial Patrick Luiz, em seus doze anos e em apenas dois meses de introdução intuitiva em poética, desenvolveu-se a ponto de tomar consciência desse mesmo desenvolvimento e ao se apropriar de sua palavra na vida, porque ousou revelar/desvelar sua ideia metafórica de liberdade contida na linguagem, que em seu ponto de vista é a singular verdade do ser.
E na segunda estrofe de seu poema, confirma o que vê escrito nas estrelas ou o significado da significação de sua leitura cósmica:

“ A poesia é muito linda
por isso,
eu voo
pela poesia...”

A escutatória da Alteridade em seu coexistencialismo estético convida-nos a mais, além de usarmos os aparatos sensoriais primários, irmos cada vez mais ao profundo mistério do como os neurônios ( e suas atividades individuais) e as sinapses cooperam em grupos de milhares ou milhões, mesmo sabendo o quanto é difícil o decifrar, para o momento, ousamos realimentar a nossa plasticidade neural ao deleitarmos na beleza. Assim, no instante que se mostra, encontramos no mestre-aprendiz Matheus de Oliveira, a gênese de sua épica Soyage, ao narrar tão lindo, em seu primeiro parágrafo ( e estabelecer um diálogo entre mentes criativas: a do aluno-professor/professor-aluno) e exercitar a resiliência:

“ Este é o meu chão, esta é minha terra: Soyage. Terra de Kaomi, o deus do amanhecer. Pertenço a esse mundo extraordinário, que é mantido em sintonia com a natureza e todos os seres que aqui vivem, através de Ratomi, a deusa centro-múndi, a maior divindade desse mundo, que com grande resiliência dirige todos a estarem interados; estarem em unidade perante as adversidades que nos cercam, mas que ao mesmo tempo nos atraem a lutar e resistir, mas sempre mantendo um equilíbrio entre os seres viventes, natureza e os deuses.”

E boquiabertos percebemos, após leituras inúmeras, “a quebra dos muros dos silêncios” como tão bem expressa o poeta português Alexandre de Castro, na poesia “Dissertação Sobre a Carta Devolvida... “ Já o discente Walacy Sebastião de Oliveira, com o seu O Anjo Bondoso, conta uma história de vida. Ei-lo que nesse fragmento tão bem narra o seu projeto:

“ E toda a vizinhança ficou sabendo dessa história de vida. E um dia um menino resolveu contá-la para todos os outros meninos do mundo.”

Percebemos assim, da importância e necessidade de respaldarmos essas escritas-falas, histórias narradas ou poetizadas, de levarmos em frente um projeto que contemple( principalmente na América Latina) a ressonância bioecolinguística dos jovens estudantes, como forma de inclusão social e cultural no século XXI, daí surgiu a ideia do ENLACE-MPME: Museu Pós-Moderno de Educação patrocinar essa 1ª
Antologia, cuja essência humana é um perfume singularíssimo, do qual absorvemos o olor.
Do ponto de vista docente, a palavra de La Mayor (Maria Aida Sotomayor) nesse intercâmbio poético, representa um hino de amor, solidariedade e intensa alegria, porque em seus 93 anos, quis compartilhar a sua emoção e afetividade, elegendo-nos e contagiando-nos com o seu cantar de Musa:

“ Salí a buscar mis amigos,
Y... los enontré com música, poesía...
Y ... com amor.”

E todos nós colaboradores: estudantes, professores, poetas, narradores e cantores, seguimos a sua canção de vida para comungarmos com as lindas epígrafes que nortearam a nossa escritura, estabelecendo os parâmetros desse aprendizado inebriado entre o amor e a amizade que em forma do perfume “Essência Humana” abrigamos em tuas calorosas mãos, ó amado/a leitor/a.



Rio de Janeiro, 10 de outubro de 2010





Vanda Lúcia da Costa Salles
Fundadora e Diretora Geral do ENLACE-MPME- ENTIDADE NACIONAL DE LITERATURA, ARTE, CIÊNCIAS E EDUCAÇÃO: MUSEU PÓS-MODERNO DE EDUCAÇÃO






El prefacio:




LA NATURALEZA HUMANA: perfume natural

"... Y sé que la poesía es a la prosa, así como el amor es la amistad. "
El cantante brasileño Caetano Veloso-


"Ser poeta es entender el amor es como un arte de la escritura es como una historia de lo que pasó. Porque la poesía es saber en la vida. "

Matheus Gabriel Guimarães Lima ** - Estudiante brasileño






En nuestro proyecto Bioecolinguística nuestra conciencia poética y la razón nos dicen que la vida educativa es fundamental para nuestro pensamiento, porque sabemos que una revolución en la educación es la cuestión de la conciencia ecológica de los conocimientos, visto como patrimonio cultural de la humanidad, y especialmente para aprender de la posibilidad de la agudeza de percepción para poder superar los problemas ambientales asociados para desarrollar aún más el despliegue de la emoción de dar espacio para otra charla. Decir la palabra en la búsqueda singular: el registro de su esencia humana. Lo que en las palabras del eminente profesor brasileño Genebaldo Freire Dias, escutatória lo que hace que la inteligencia de la percepción humana Estética, encontrar soluciones para armonizar con la naturaleza en la vida. Esto se debe a que, "si el río se detuvo ante los obstáculos no contemplar la belleza del mar", en el sesgo de la memoria indígena, que enseña a Daniel Munduruku, cogemos aquí, la inclusión de esos conocimientos para la iluminación de la identidad brasileña.
Creación y la génesis. Por lo tanto, la génesis de los que engendran aquí, querido / el lector, es la agudeza de la observación o como vemos lo obvio: el ajuste de aprender la mejor manera de que el cerebro puede aprender y son tocados por este aprendizaje, así como la asignación de estos ajustes evolutivos de la escritura y la lectura y / o entre jóvenes y viejos, alunos-mestres/mestres-alunos que se aferró a ella como alteridad escutatória convivencial y en su estética.
En la vida, compartir ideas que se aceptan o no. La ignorancia siempre surge debido al gran peso de la autoridad se oponen a la idea y la insuficiencia de los métodos disponibles para ampliar la posibilidad de la magia natural y el descubrimiento / visión innovadora de diseño, inteligente. Como educador, despierta en el Otro y su talento se perdía en su fuente primaria, esto, para que el flujo de la emoción, desacoplar el "Phat", despierta la intuición y por medio del pensamiento y las palabras con la capacidad, la introducción de una manera única.
Porque ahora es consciente de su verdad, entonces
reelabora su integración con la deidad olvidados o violados.
Por lo tanto, es necesario un cambio de paradigma en la experiencia brasileña contemporánea educativos más que la belleza de la creación, la curiosidad, la investigación, el sueño, la esperanza ... Ya tan marginados en el aula ... Pero aquí se confunde con la mente iluminada por el amor, este proyecto con la ética y la estética.
Utilizamos el método, que en nuestro llamado de investigación de clase "irregulares patrones temporales de curiosidades" (la motivación y la curiosidad de jugar y técnicas pictóricas, a través de palabras escritas y habladas, libre e intuitiva, la investigación en los diccionarios, el estudio directo de la literatura para niños y los jóvenes, dando nombres y construir historias a partir de imágenes construidas por elección o por azar, y las construcciones multimedia, entre muchos otros), generando la mayor parte de los poemas y las historias de los estudiantes, profesores y alumnos-maestros que ahora publican.
Un buen ejemplo es la poesía de Mary Joyce Robinson Laurindo, cuya apertura de líneas de cuestionar nuestra actitud ante la vida, la gente, y el conocimiento del mundo. Aquí dice que:
"¿Por qué somos así? Con este posesivo loco
para superar la diversidad de nuestro planeta? "

O el joven Nathaniel Gomes de Oliveira, el 6 º grado de la escuela primaria y una residente del barrio de Jardim Catarina (São Gonçalo-RJ), mediante la transformación de sus estudiantes postura canta emocionado con sus palabras en "Alas que soplan el viento se llevó" Nos enseña la pedagogía de gusto, tan saludable:

"Soy como alas que soplan
en todo el mundo
y casi todos admiramos
mis alas que vuelan
en las personas
gusto "

Y en la tercera estrofa de esta bella poesía, sus imágenes se derrama en el conocimiento intuitivo de la vida:

"Como las olas del mar
ondeando en el viento que circula
entre las personas
morir
vivo "

El joven Patrick Louis, en sus doce años y en sólo dos meses de la liberación de poética intuitiva, se ha desarrollado hasta el punto de llegar a ser conscientes de que el desarrollo y tomar posesión de su palabra en la vida, porque se atrevió a revelar / desvelar su idea de la metáfora libertad contenida en la lengua, que a su juicio es la verdad singular del ser.
Y en la segunda estrofa de su poema, confirma lo que ven escrito en las estrellas o el significado del significado cósmico de su lectura:

"La poesía es muy bonita
lo
Yo vuelo
la poesía ... "

La Otredad escutatória en su convivencial estética nos invita a más, además de utilizar el aparato sensorial primaria, va cada vez más en el misterio profundo de cómo las neuronas (y sus actividades individuales) y las sinapsis cooperar en grupos de miles o millones, sabiendo lo difícil que es para descifrar, por el momento, nos atrevemos a la regeneración de la plasticidad neuronal para nuestro deleite en la belleza. Así pues, el instante mostrado, nos encontramos con el maestro-aprendiz Matheus de Oliveira, la génesis de su Soyage épica, al contar tan hermosa, en su primer párrafo (y establecer un diálogo entre las mentes creativas: la de aluno-professor/professor- estudiante) y la resistencia ejercicio:

"Esta es mi tierra, esta es mi tierra: Soyage. Tierra de Kaoma, el dios de la aurora. Pertenecen a este mundo extraordinario, que se mantiene en sintonía con la naturaleza y todos los seres que viven aquí a través de Ratomir, internacionales diosa del centro, la mayoría de dios de este mundo, lo que con toda la gran resistencia son cosas dirige; estar en unidad de las adversidades que nos rodean, pero al mismo tiempo, atraer a nosotros a luchar y resistir, pero siempre manteniendo un equilibrio entre los seres vivos, la naturaleza y los dioses. "

Y se dan cuenta abierta, después de varias lecturas, "romper el muro de silencio", como tan bien expresada por el poeta portugués Alexandre de Castro, en la poesía "Ensayo devueltos Carta Acerca de ... "Desde que el estudiante Walacy Sebastião de Oliveira, El ángel con su clase, una historia de vida. Aquí tan bien que este fragmento le dice a su proyecto:

"Y todo el barrio estaba al tanto de esta historia de vida. Y un día, un niño decidió compartirlo con todos los otros niños en el mundo. "

Nos dimos cuenta entonces, la importancia y la necesidad de apoyar a estos escritos, discursos, historias narradas o poetizada, que llevar adelante un proyecto que aborda (principalmente en América Latina) bioecolinguística de resonancia de los jóvenes estudiantes como una forma de inclusión social y cultural en el siglo XXI por lo tanto, surgió la idea de ENLACE-MIPYME: post-moderna de los museos de Educación patrocinar la 1 ª
Antología, cuya esencia humana es un perfume singular, que absorben el olor.
Desde el punto de vista de la enseñanza de la palabra de La Mayor (Aida Maria Sotomayor) el intercambio poético que representa un himno de amor, la solidaridad y la alegría intensa, porque en sus 93 años, quería compartir su entusiasmo y afecto, la elección de nosotros y contagiosa nosotros con su canto de Moisés:

"Salí a buscar Mis Amigos,
Y. .. enontré con la música, la poesía ...
Y ... con el amor. "

Y que todos los contribuyentes: los estudiantes, maestros, poetas, narradores y cantantes, seguido de su canción de la vida en comunión con las leyendas hermosas que han guiado nuestra escritura, se establecen los parámetros de este estado de embriaguez de aprendizaje entre el amor y la amistad que el perfume en forma de " Esencia humana "refugio en tus manos calientes, querida / la lector / a.



Río de Janeiro, 10 de octubre 2010





Vanda Lúcia da Costa Salles
Fundador y Director General de la AUTORIDAD DE ENLACE-MPME-ENTIDAD NACIONAL DE LITERATURA, ARTE, CIENCIA Y EDUCACIÓN: MUSEO POSTMODERN DE LA EDUCACIÓN






THE PREFACE:




HUMAN NATURE: NATURAL PERFUME

"... And I know that poetry is to prose as well as the love is for friendship. "
Brazilian singer Caetano Veloso-


"Being a poet is to understand love is like an art of writing is like a story than you spent. Because poetry is to know in life. "

Matheus Gabriel Lima Guimarães ** - Brazilian Student






In our project Bioecolinguística our poetic consciousness and reason tell us that education is life at the center of our thinking, because we know that a revolution in education involves the question of ecological awareness of knowledge, seen as the cultural heritage of mankind, and especially to learn of the possibility of perceptual acuity to be able to overcome environmental challenges partners to develop further the unfolding of emotion to give space for another talk. Say your word in the singular pursuit: the registration of its human essence. What in the words of the eminent professor Brazilian Genebaldo Freire Dias, escutatória this that makes the intelligence from the Human Aesthetic Perception, find solutions to harmonize with nature in life. This is because, "if the river stopped before the obstacles never contemplate the beauty of the sea", in memory bias indigenous, who teaches Daniel Munduruku,, we catch here, the inclusion of such knowledge for the lighting of the Brazilian identity.
Creation and genesis. Therefore, the genesis of that engender here, dear / the reader, is the acuity of observation or as we see the obvious: the setting of learning the best way that the brain can learn and are touched by this learning, as well as allocating these evolutionary adjustments of writing and reading and / or between young and old, alunos-mestres/mestres-alunos that clung to it as well escutatória coexistential Otherness in his aesthetic.
In life, we share ideas that are accepted or not. Ignorance always arises due to the great weight of authority opposing the idea and the inadequacy of available methods to enlarge the possibility of natural magic and discovery / insight innovative, intelligent design. As an educator, awake in the Other and his talent was lost in his primary source, this, to let the emotion flow, undock the "Phat", awakens intuition and through thought and words with ability, introducing a unique way.



Because now is aware of its truth, then
reworks its integration with the deity forgotten or violated.
Thus it is necessary a paradigm shift in contemporary Brazilian educational experience more than the beauty of creation, curiosity, research, dream, hope ... Already so marginalized in the classroom ... But here is intertwined with minds enlightened by love, this project with ethics and aesthetics.
We use the method, which in our research-class call "irregular temporal patterns of curiosities" (the motivation and curiosity to play and pictorial techniques, through written and spoken words, free and intuitive, research in dictionaries, direct study of literature for children and youth, giving names and build stories from images constructed by choice or randomly, and multimedia constructions, among many others), generating most of the poems and stories of students, teachers / teachers-students who now publish.
A good example is the poetry of Mary Joyce Robinson Laurindo, whose opening lines question our attitude to life, people, and knowledge of the world. Here it says that:
"Why are we so? With this crazy possessive
to overcome the diversity of our planet? "

Or the young Nathaniel Gomes de Oliveira, the 6th grade of elementary school and a resident of the neighborhood of Jardim Catarina (São Gonçalo-RJ), by transforming its posture student sings thrilled to his words in "Wings that Blow the Wind" It teaches us the pedagogy of taste, so salutary:

"I'm like wings that blow
around the world
and almost all admire
my wings flying
on people
relish "

And in the third stanza of this beautiful poetry, its imagery spills into your intuitive knowledge of life:

"As the ocean waves
rippling in the wind that circulates
among people
dying
living "

The youthful Louis Patrick, in his twelve years and in only two months of release in poetic intuitive, it has developed to the point of becoming aware of that development and take ownership of your word in life, because he dared to reveal / unveil his idea of metaphorical freedom contained in the language, which in their view is the singular truth of being.
And in the second stanza of his poem, confirms what they see written in the stars or the meaning of the cosmic significance of his reading:

"The poetry is very beautiful
so
I fly
poetry ... "

The escutatória Otherness in his aesthetic coexistential invites us to more in addition to using the primary sensory apparatus, going increasingly to the deep mystery of how neurons (and their individual activities) and synapses cooperate in groups of thousands or millions, knowing how hard it is to decipher, for the moment, we dare to the regeneration of neural plasticity to our delight in beauty. Thus, the instant shown, we find the master-apprentice Matheus de Oliveira, the genesis of his epic Soyage, in telling so beautiful, in its first paragraph (and establish a dialogue between creative minds: that of aluno-professor/professor- student) and exercise resilience:

"This is my ground, this is my land: Soyage. Land of Kaoma, the god of dawn. Belong to this extraordinary world, which is kept in tune with nature and all beings who live here through Ratomir, goddess-center world, most god of this world, what with all the great resilience are inter directs; be in drive the adversities that surround us, but at the same time attract us to fight and resist, but always maintaining a balance between living beings, nature and the gods. "

And gaping realize, after several readings, "breaking the wall of silence" as so well expressed by the Portuguese poet Alexandre de Castro, in poetry "Returned Letter Essay About ... "Since the student Walacy Sebastião de Oliveira, The Angel with its Kind, a story of life. Here it so well that this fragment tells your project:

"And the whole neighborhood was aware of this life story. And one day a boy decided to share it with all the other boys in the world. "

We realized then, the importance and necessity of supporting these writings, speeches, stories told or poeticized, we take forward a project that addresses (mainly in Latin America) resonance bioecolinguística of young students as a form of social and cultural inclusion in the XXI century hence came the idea of ENLACE-MSME: Post-Modern Museum of Education sponsor the 1 st
Anthology, whose human essence is a singular perfume, which absorb the odor.
From the standpoint of teaching the word of La Mayor (Aida Maria Sotomayor) poetic exchange that represents a hymn of love, solidarity and intense joy, because in his 93 years, wanted to share his excitement and affection, choosing us and contagious us with her singing of Musa:

"Sali to seek mis amigos,
Y. .. enontré them with music, poetry ...
Y ... with love. "

And we all contributors: students, teachers, poets, storytellers and singers, followed her song of life to commune with the beautiful legends which guided our writing, setting out the parameters of this learning intoxicated between love and friendship that shaped perfume " Human Essence "shelter in your hands warm, beloved / the reader / a.



Rio de Janeiro, October 10, 2010





Vanda Lúcia da Costa Salles
Founder and General Director of ENLACE-MPME-NATIONAL AUTHORITY OF LITERATURE, ART, SCIENCE AND EDUCATION: POST-MODERN MUSEUM OF EDUCATION






La préface:




NATURE DE L'HOMME: parfum naturel

"... Et je sais que la poésie est à la prose, ainsi que l'amour est pour l'amitié. "
Le chanteur brésilien Caetano Veloso-


«Être poète est de comprendre l'amour est comme un art de l'écriture est comme une histoire que vous avez dépensé. Parce que la poésie est de savoir dans la vie. "

Matheus Gabriel Lima Guimarães** - aux étudiants brésiliens






Dans notre projet Bioecolinguística notre conscience poétique et la raison nous dit que l'éducation est la vie au centre de notre réflexion, car nous savons que d'une révolution dans l'éducation implique la question de la prise de conscience écologique de la connaissance, considérée comme le patrimoine culturel de l'humanité, et surtout d'apprendre de la possibilité d'acuité perceptive pour être en mesure de surmonter les défis environnementaux associés à développer davantage le déroulement de l'émotion pour donner l'espace pour un autre parler. Dites votre mot dans la poursuite du singulier: l'enregistrement de son essence humaine. Que les paroles de l'éminent professeur brésilien Genebaldo Freire Dias, escutatória ce qui fait l'intelligence de la perception de l'homme esthétique, trouver des solutions pour harmoniser avec la nature dans la vie. C'est parce que, "si la rivière s'arrêta devant les obstacles jamais contempler la beauté de la mer», en biais de mémoire autochtones, qui enseigne Daniel Munduruku,, nous pêchons ici, l'inclusion de ces connaissances pour l'éclairage de l'identité brésilienne.
Création et la genèse. Par conséquent, la genèse de cette engendrent ici, cher / le lecteur, est l'acuité de l'observation ou comme on le voit à l'évidence: la création de l'apprentissage de la meilleure façon que le cerveau peut apprendre et sont touchés par cet apprentissage, ainsi que l'attribution de ces ajustements évolution de l'écriture et la lecture et / ou entre jeunes et vieux, alunos-mestres/mestres-alunos qui tenait comme altérité escutatória bien coexistential dans son esthétique.
Dans la vie, partager des idées, nous qui sont acceptées ou non. L'ignorance se pose toujours en raison de la grande importance de pouvoir s'opposer à l'idée et l'inadéquation des méthodes disponibles pour agrandir la possibilité de la magie naturelle et la découverte / insight innovante, un design intelligent. En tant qu'éducateur, éveillé dans l'Autre et son talent a été perdu dans sa principale source, ce, pour laisser couler l'émotion, détacher le «Phat», éveille l'intuition et par la pensée et les mots avec habileté, l'introduction d'une façon unique.


Parce que maintenant, est consciente de sa vérité, alors
retravaille son intégration avec la divinité oubliée ou violés.
Ainsi, il est nécessaire un changement de paradigme dans l'expérience éducative contemporaine brésilienne plus que la beauté de la création, la curiosité, la recherche, le rêve, l'espoir ... Déjà à ce point marginalisée dans la salle de classe ... Mais voici entrelacés avec des esprits éclairés par l'amour, ce projet avec l'éthique et l'esthétique.
Nous utilisons la méthode qui, à notre appel de recherche de classe «irrégulière tendances temporelles de curiosités" (la motivation et la curiosité de jouer et de techniques picturales, à travers leurs paroles et écrits, libre et intuitive, la recherche dans les dictionnaires, l'étude directe de la littérature pour les enfants et les jeunes, donner des noms et de construire des histoires à partir d'images construites par choix ou par hasard, et les constructions multimédias, parmi beaucoup d'autres), générant la plupart des poèmes et des histoires des étudiants, enseignants et enseignants-étudiants qui publient maintenant.
Un bon exemple est la poésie de Marie Joyce Laurindo Robinson, dont l'ouverture des lignes en question notre attitude devant la vie, les gens, et la connaissance du monde. Ici il est dit que:
"Pourquoi sommes-nous ainsi? Avec cette folle possessive
pour surmonter la diversité de notre planète? "

Ou le jeune Nathaniel Gomes de Oliveira, la 6ème année de l'école élémentaire et un habitant du quartier de Jardim Catarina (São Gonçalo-RJ), en transformant ses étudiants posture chante très heureux de ses paroles dans «Les ailes qui soufflent le vent" Il nous enseigne la pédagogie du goût, si salutaire:

«Je suis comme des ailes qui soufflent
partout dans le monde
et presque tous les admirer
mes ailes volantes
sur les personnes
relish "

Et dans la troisième strophe de cette belle poésie, ses images se déverse dans votre connaissance intuitive de la vie:

«En tant que vagues de l'océan
ondulent dans le vent qui circule
chez les personnes
mourir
de vie "

Le jeune Louis Patrick, dans ses douze ans et en seulement deux mois de la mise en intuitive poétique, il a développé au point de devenir conscient de cette évolution et prendre possession de votre mot dans la vie, parce qu'il a osé faire apparaître ou dévoiler son idée de métaphoriques liberté contenue dans la langue, qui, à leur point de vue est la vérité singulière de l'être.
Et dans la deuxième strophe de son poème, confirme ce qu'ils voient écrit dans les étoiles ou la signification de la signification cosmique de sa lecture:

«La poésie est très belle
si
Je prends l'avion
la poésie ... "

L'altérité escutatória dans son coexistential esthétique nous invite à plus en plus d'utiliser l'appareil sensoriel primaire, va de plus en plus le mystère profond de la façon dont les neurones (et leurs activités individuelles) et de synapses coopérer dans les groupes de milliers ou de millions, sachant combien il est difficile à déchiffrer, pour le moment, nous osons à la régénération de la plasticité neuronale pour notre plus grand plaisir dans la beauté. Ainsi, le seul instant, on trouve le maître-apprenti Matheus Oliveira, la genèse de son Soyage épique, en disant si belle, dans son premier paragraphe (et d'établir un dialogue entre les esprits créatifs: celui de aluno-professor/professor- étudiant) et de la résilience exercice:

"C'est ma terre, c'est ma terre: Soyage. Land de Kaoma, le dieu de l'aube. Appartiennent à ce monde extraordinaire, qui est maintenu en harmonie avec la nature et tous les êtres qui vivent ici à travers Ratomir, monde déesse-centre, la plupart dieu de ce monde, ce que tous les autres sont d'une grande résilience dirige; être dans le lecteur de l'adversité qui nous entourent, mais en même temps d'attirer à nous battre et de résister, mais toujours maintenir un équilibre entre les êtres vivants, la nature et les dieux. "

Et béante réaliser, après plusieurs lectures, "briser le mur du silence", si bien exprimée par le poète portugais Alexandre Castro, dans la poésie "Essai de retour Lettre A propos ... "Depuis l'étudiant Walacy Sebastião Oliveira, L'Ange en son genre, une histoire de vie. Ici, il si bien que ce fragment indique à votre projet:

"Et tout le quartier était au courant de cette histoire de vie. Et un jour un garçon a décidé de le partager avec tous les autres garçons dans le monde. "

Nous avons réalisé ensuite, l'importance et la nécessité de soutenir ces écrits, discours, récits ou poétisée, nous faire avancer un projet qui répond (principalement en Amérique latine) bioecolinguística résonance de jeunes étudiants comme une forme d'intégration sociale et culturelle dans le XXI siècle où est venue l'idée de ENLACE-MPME: Post-Modern Museum of Education parrainer le 1 er
Anthologie, dont les droits de l'essence est un parfum singulier, qui absorbent les odeurs.
Du point de vue de l'enseignement de la parole de La Mayor (Aida Maria Sotomayor) l'échange poétique qui représente un hymne d'amour, de solidarité et de joie intense, parce que dans ses 93 ans, a voulu partager son enthousiasme et d'affection, nous choisir et contagieuse nous avec son chant de Moïse:

«Sali chercher amigos mal,
Y. .. les enontré avec de la musique, la poésie ...
Y ... avec l'amour. "

Et nous tous les contributeurs: les étudiants, les enseignants, les poètes, les conteurs et les chanteurs, puis sa chanson de la vie de communier avec les belles légendes qui ont guidé notre écriture, fixant les paramètres de cette ivresse d'apprentissage entre l'amour et l'amitié que le parfum en forme de " Essence de l'homme "refuge dans vos mains au chaud, bien-aimée / le lecteur / a.



Rio de Janeiro 10 Octobre, 2010





Vanda Salles Lúcia da Costa
Fondateur et Directeur général de l'Autorité ENLACE-MPME-national de la littérature, ART, LA SCIENCE ET DE L'ÉDUCATION: Musée de la Poste-moderne de l'éducation







Dem Vorwort:




Menschlichen Natur: natürliche Parfüm

"... Und ich weiß, daß die Poesie ist die Prosa als auch die Liebe ist Freundschaft. "
Brasilianische Sängerin Caetano Veloso-


"Als Dichter ist zu verstehen, Liebe ist wie eine Kunst des Schreibens ist wie eine Geschichte, als Sie verbrachte. Da ist Poesie im Leben wissen. "

Matheus Gabriel Lima Guimarães ** - brasilianische Student






In unserem Projekt Bioecolinguística unsere poetische Bewußtsein und Vernunft sagt uns, dass Bildung das Leben steht im Mittelpunkt unseres Denkens, weil wir, dass eine Revolution in der Erziehung die Frage der ökologischen Bewusstseins von Wissen, wie das kulturelle Erbe der Menschheit gesehen handelt, wissen und vor allem zu der Möglichkeit der Wahrnehmung Sehschärfe lernen zu können, ökologischen Herausforderungen zu überwinden Partner zur Weiterentwicklung der Entfaltung von Emotionen, um Platz für einen weiteren Vortrag halten. Sprich dein Wort im Singular Verfolgung: die Registrierung ihrer menschlichen Wesens. Was in den Worten des bedeutenden brasilianischen Professor Genebaldo Freire Dias, escutatória dies, dass die Intelligenz macht aus dem Human ästhetischen Wahrnehmung, Lösungen zu finden, mit der Natur in Einklang zu bringen. Dies liegt daran, "wenn der Fluss gestoppt werden, bevor die Hindernisse nie die Schönheit des Meeres betrachten", in Erinnerung Bias einheimischen, die Daniel Munduruku lehrt, fangen wir hier, die Aufnahme eines solchen Wissens für die Beleuchtung der brasilianischen Identität.
Schöpfung und Genese. Daher ist die Entstehung dieses erzeugen hier, liebe / die Leser, die Sehschärfe der Beobachtung oder wie wir sehen das Offensichtliche: die Einstellung des Lernens der beste Weg, dass das Gehirn lernen kann und durch dieses Lernen berührt, sowie Zuweisung dieser evolutionären Anpassungen des Schreibens und Lesens und / oder zwischen jung und alt, alunos-mestres/mestres-alunos dass klammerte sich an ihn wie auch escutatória coexistential Anderssein in seiner Ästhetik.
Im Leben, teilen wir Ideen, die akzeptiert oder nicht. Unwissenheit entsteht immer durch das große Gewicht der Autorität gegen die Idee und die Unzulänglichkeit der verfügbaren Methoden, um die Möglichkeit der natürlichen Magie und der Entdeckung / insight innovative, intelligente Design vergrößern. Als Erzieher wach in der Anderen und sein Talent wurde in seiner Hauptquelle verloren, dies, um ein Gefühl fließen zu lassen, trennen die "Phat", weckt Intuition und durchdacht und Worte mit der Möglichkeit, die Einführung einer einzigartigen Weise.



Denn jetzt ist sich seiner Wahrheit, dann
überarbeitet seine Integration mit der Gottheit vergessen oder verletzt.
Daher ist es notwendig einen Paradigmenwechsel in der zeitgenössischen brasilianischen pädagogische Erfahrung mehr als die Schönheit der Schöpfung, Neugierde, Forschung, Traum, Hoffnung ... Bereits in der Schule so marginalisiert ... Aber hier ist mit Köpfen durch die Liebe, dieses Projekt mit Ethik und Ästhetik aufgeklärten verflochten.
Wir verwenden die Methode, die in unserer Forschungs-Klasse aufrufen "irreguläre zeitlichen Muster der Kuriositäten" (die Motivation und Neugier zu spielen und Maltechniken, durch schriftliche und gesprochene Worte, frei und intuitiv, Forschung in Wörterbüchern, direkte Studium der Literatur für Kinder und Jugend, geben Namen und bauen Geschichten von Bildern, die Wahl oder zufällig konstruiert und Multimedia-Konstruktionen, unter vielen anderen), Erzeugen meisten der Gedichte und Geschichten von Studenten, Lehrern / Lehrer-Schüler, die jetzt zu veröffentlichen.
Ein gutes Beispiel ist die Poesie der Mary Joyce Robinson Laurindo, dessen Anfangszeilen Frage unserer Einstellung zum Leben, Menschen und Wissen über die Welt. Hier heißt es, dass:
"Warum sind wir so? Mit dieser verrückten besitzergreifend
um die Vielfalt unseres Planeten zu überwinden? "

Oder der junge Nathaniel Gomes de Oliveira, der 6. Klasse der Grundschule und einer in der Nähe von Jardim Catarina (São Gonçalo-RJ), durch die Umwandlung ihrer Haltung Schüler singt seinen Worten begeistert in "Wings dass Blow the Wind" Es lehrt uns die Pädagogik der Geschmack, so heilsam:

"Ich bin wie Flügel, die Schlag
rund um die Welt
und fast alle bewundern
meine Flügel fliegen
auf den Menschen
Relish "

Und in der dritten Strophe dieses schönen Poesie, Leckagen seine Bilder in Ihr intuitives Wissen des Lebens:

"Als die Wellen des Ozeans
Plätschern in den Wind, zirkuliert
unter den Menschen
sterben
living "

Der jugendliche Louis Patrick, in seinen zwölf Jahren und in nur zwei Monaten der Freisetzung in poetischen intuitiv, hat es auf den Punkt der Kenntnis, dass die Entwicklung und den Besitz von deinem Wort im Leben entwickelt, weil er zu offenbaren / enthüllen seine Idee der metaphorischen gewagt Freiheit in der Sprache enthalten, die aus ihrer Sicht ist die singuläre Wahrheit des Seins.
Und in der zweiten Strophe seines Gedichts, das bestätigt, was sie in den Sternen geschrieben oder die Bedeutung der kosmischen Bedeutung seiner Lesung finden Sie unter:

"Die Poesie ist sehr schön
so
Ich fliege
Poesie ... "

Die escutatória Anderssein in seiner ästhetischen coexistential lädt uns ein, mehr in Zusätzlich zu den primären sensorischen Apparat, gehen immer mehr in den tiefen Geheimnis, wie Nervenzellen (und ihre einzelnen Tätigkeiten) und Synapsen arbeiten in Gruppen von Tausenden oder Millionen, wissend, wie schwer es zu entziffern ist, für den Augenblick, wagen wir die Regeneration von neuronalen Plastizität zu unserer Freude an Schönheit. So die Instant gezeigt, finden wir die Meister-Lehrling Matheus de Oliveira, der Entstehung seiner epischen Soyage, zu erzählen, so schön, in seinem ersten Absatz (und einen Dialog zwischen den Kreativen: die aluno-professor/professor- Student) und Übung Belastbarkeit:

"Das ist mein Grund, dies ist mein Land: Soyage. Land der Kaoma, der Gott der Morgendämmerung. Gehören Sie zu dieser außergewöhnlichen Welt, die in Einklang mit der Natur gehalten wird und alle Wesen, die hier leben durch Ratomir, Göttin-Center weltweit, die meisten von dieser Welt, was mit all den großen Widerstandsfähigkeit unter lenkt sind Gott, werden in fahren die Widrigkeiten, die uns umgeben, aber gleichzeitig ziehen uns zu kämpfen und Widerstand leisten, sondern immer ein Gleichgewicht zwischen Lebewesen, die Natur und den Göttern. "

Und klaffende realisieren, nach mehreren Lesungen, "Brechen die Mauer des Schweigens", wie so gut von den portugiesischen Dichter Alexandre de Castro zum Ausdruck, in der Poesie "zurückgegeben Letter Essay über ... "Da die Schüler Walacy Sebastião de Oliveira, der Engel mit seiner Art, eine Geschichte des Lebens. Hier ist es so gut, dass dieses Fragment Ihrem Projekt erzählt:

"Und die ganze Nachbarschaft war sich dessen bewusst Lebensgeschichte. Und eines Tages ein Junge beschloss, es mit all den anderen Jungs in der Welt zu teilen. "

Wir erkannten dann, die Bedeutung und Notwendigkeit der Unterstützung dieser Schriften, Reden, erzählte Geschichten oder poetisiert, nehmen wir uns ein Projekt, das Adressen (vor allem in Lateinamerika) Resonanz bioecolinguística von jungen Studenten als eine Form der sozialen und kulturellen Eingliederung in der XXI Jahrhunderts daher kam die Idee ENLACE-KKMU: Post-Modern Museum of Education Sponsor der 1.
Anthologie, deren menschliche Wesen ist ein einzigartiges Parfum, das den Geruch absorbieren.
Vom Standpunkt der Lehre das Wort La Mayor (Aida Maria Sotomayor) poetischen Austausch, eine Hymne der Liebe, der Solidarität und intensive Freude darstellt, denn in seinen 93 Jahren wollte seine Begeisterung und Zuneigung zu teilen, um uns zu wählen und ansteckend uns mit ihrem Singen von Musa:

"Sali zu suchen mis amigos,
Y. .. enontré sie mit Musik, Poesie ...
Y ... mit Liebe. "

Und wir alle Mitwirkenden: Studenten, Lehrer, Dichter, Erzähler und Sänger, folgte ihr Lied des Lebens, um mit der schönen Legenden, die Führung unserer Gemeinde schriftlich, in der die Parameter dieses Lernen berauscht von Liebe und Freundschaft, die geprägt Parfüm " das menschliche Wesen "Zuflucht in die Hände warm, Geliebte / die Leser / a.



Rio de Janeiro, 10. Oktober 2010





Vanda Lúcia da Costa Salles
Gründer und Generaldirektor der ENLACE-KKMU-nationalen Behörde Literatur, Kunst, Wissenschaft und Bildung: POST-Moderne Museum in BILDUNG







Utangulizi:




BINADAMU ASILI: ASILIA Perfume

"... Na najua mashairi kwamba ni nathari kama vile upendo ni kwa ajili ya urafiki. "
Caetano Veloso mwimbaji cha Kibrazili-


"Akiwa ni mshairi ni kuelewa upendo ni kama ya sanaa ya kuandika ni kama habari kuliko wewe alitumia. Sababu mashairi ni kujua katika maisha. "

Matheus Gabriel Lima Guimarães ** - Brazil Student






Katika mradi wetu Bioecolinguística fahamu zetu kishairi na sababu ya kutuambia kwamba elimu ni maisha katika kituo cha mawazo yetu, kwa sababu tunajua kwamba mapinduzi katika elimu inahusisha suala la ufahamu wa mazingira ya elimu, kuonekana kama urithi wa utamaduni wa watu, na hasa kujifunza ya uwezekano wa acuity perceptual kuwa na uwezo wa kukabiliana na changamoto wa mazingira wadau kuendeleza zaidi ya inayojitokeza ya hisia na kutoa nafasi kwa ajili ya majadiliano mwingine. Kusema neno wako katika harakati ya umoja: usajili wa asili yake ya binadamu. Nini kwa maneno ya profesa maarufu wa Brazil Genebaldo Freire Dias, escutatória hii kwamba inafanya na akili kutoka kwa binadamu estetiska Mtazamo, kutafuta ufumbuzi wa kuoanisha na asili katika maisha. Hii ni kwa sababu, "kama mto kusimamishwa mbele ya vikwazo kamwe kutafakari uzuri wa bahari", kwa upendeleo kumbukumbu ya asili, ambaye hufundisha Daniel Munduruku,, sisi catch hapa, ushirikishwaji wa maarifa hayo kwa ajili ya taa ya utambulisho wa Brazil.
Uumbaji na mwanzo. Basi, mwanzo ya kwamba utaweza kuleta hapa, wapenzi / msomaji, ni acuity ya uchunguzi au kama sisi kuona dhahiri mazingira ya kujifunza njia bora ya kwamba ubongo wanaweza kujifunza na kuguswa na mafunzo hayo, kama vile kugawa marekebisho hayo ya mabadiliko ya kuandika na kusoma na / au kati ya vijana na wazee, alunos-mestres/mestres-alunos kwamba clung kama Otherness vizuri escutatória coexistential katika estetiska wake.
Katika maisha, sisi kubadilishana mawazo ambayo ni kukubaliwa au la. Ujinga daima lililojitokeza kutokana na uzito mkubwa wa mamlaka ya kupinga wazo na upungufu wa njia zilizopo na kupanua uwezekano wa uchawi wa kawaida na ugunduzi / ufahamu ubunifu, akili design. Kama elimu ya moja, ari katika nyingine na kipaji chake waliopotea katika chanzo yake ya msingi, hii, basi mtiririko hisia, undock ya "Phat", awakens Intuition na kupitia mawazo na maneno na uwezo, kuanzisha njia ya kipekee.

Sababu sasa ni kufahamu ukweli wake, basi
reworks ushirikiano wake na uungu wamesahau au vunja.
Hivyo ni muhimu kuwa dhana ya kuhama katika uzoefu wa kisasa Brazil elimu zaidi ya uzuri wa viumbe, udadisi, utafiti, ndoto matumaini, ... Tayari hivyo pembezoni katika darasa ... Lakini hapa ni kuunganisha kwa akili mwanga na upendo, mradi huu pamoja na maadili na aesthetics.
Sisi kutumia mbinu, ambayo kwa wito wetu wa utafiti wa darasa "kawaida ya kidunia mifumo ya curiosities" (ya motisha na udadisi wa kucheza na mbinu pictorial, kwa njia ya maneno yaliyoandikwa na kusema, huru na angavu, utafiti katika kamusi, moja kwa moja kwa ajili ya utafiti wa fasihi ya watoto na vijana, kutoa majina na kujenga habari kutoka images yalijengwa kwa uchaguzi au nasibu, na ujenzi multimedia, miongoni mwa wengine wengi), kuzalisha zaidi ya mashairi na hadithi ya wanafunzi, walimu, / walimu wanafunzi-ambao sasa kuchapisha.
Mfano mzuri ni mashairi ya Maria Joyce Robinson Laurindo, ambaye ufunguzi mistari swali tabia yetu ya maisha, watu, na maarifa ya dunia. Hapa inasema kwamba:
"Kwa nini sisi hivyo? Na hii kutochukua crazy
kuondokana na tofauti ya dunia yetu? "

Au vijana Nathaniel Gomes de Oliveira, daraja 6 wa shule ya msingi na mkazi wa kitongoji cha Jardim Catarina (São Gonçalo-RJ), kwa kubadilisha mkao wake mwanafunzi kuimba furaha kubwa kwa maneno yake katika "Wings kwamba Pigeni upepo" hufundisha yetu ya uwalimu wa ladha, hivyo salutary:

"Mimi kama mabawa kwamba pigo
duniani kote
na karibu wote admire
mbawa yangu flying
juu ya watu
kitoweo "

Na katika Stanza wa tatu wa mashairi ya hii nzuri, imagery yake mwagiko ni mwingi ndani ya maarifa yako Intuitive ya maisha:

"Kama mawimbi ya bahari
rippling katika upepo kwamba circulates
kati ya watu
kufa
hai "

Ya ujana Patrick Louis, katika miaka yake ya kumi na mbili tu ya miezi ya kutolewa katika Intuitive kishairi, ina maendeleo kwa uhakika wa kuwa na ufahamu wa maendeleo ya kuwa na kuchukua umiliki wa neno yako katika maisha, kwa sababu yeye alijitokeza yatangaza / kufunua wazo lake la metaphorical uhuru zilizomo katika lugha, ambayo kwa maoni yao ni ya kweli ya kuwa na umoja.
Na katika Stanza ya pili ya shairi lake, unathibitisha nini kuona imeandikwa katika nyota au maana ya umuhimu wa cosmic ya kusoma yake:

"Mashairi ni nzuri sana
hivyo
Mimi kuruka
mashairi ... "

Ya Otherness escutatória katika coexistential yake estetiska anatualika zaidi katika Mbali na kutumia vifaa vya msingi hisia, kwenda kuzidi siri ya ndani ya jinsi ya neurons (na shughuli zao binafsi) na synapses kushirikiana katika makundi ya maelfu au mamilioni, kujua ni vigumu sana decipher, kwa sasa, sisi kuthubutu na wongofu wa kinamu neural na furaha yetu kwa uzuri. Hivyo, papo umeonyesha, sisi kupata bwana wa-mwanafunzi Matheus de Oliveira, mwanzo wa utendi Soyage wake, katika kuwaambia nzuri sana, katika aya yake ya kwanza (na kuanzisha mazungumzo kati ya akili ya ubunifu: ile ya aluno-professor/professor- mwanafunzi) na ujasiri zoezi:

"Hii ni nchi yangu, hii ni nchi yangu: Soyage. Nchi ya Kaoma, mungu wa alfajiri. Ni mali ya dunia hii ya ajabu, ambayo ni agizo katika tune na asili na viumbe wote ambao wanaishi hapa kwa njia ya Ratomir, miungu-kituo cha dunia, wengi mungu wa dunia hii, ni pamoja na ujasiri wote kubwa ni inter anaongoza; kuwa katika gari adversities ya kwamba Surround yetu, lakini wakati huo huo kuvutia yetu ya kupambana na kupinga, lakini daima kudumisha uwiano kati ya viumbe hai, asili na miungu. "

Na gaping kutambua, baada ya masomo kadhaa, "kuvunja ukuta wa ukimya" kama hivyo vizuri walionyesha na Wareno mshairi Alexandre de Castro, katika ushairi "Akarudi Barua INSHA Kuhusu ... "Tangu mwanafunzi Walacy Sebastião de Oliveira, Malaika na ya aina yake, hadithi ya maisha. Hapa ni vizuri kwamba fragment hii inaonyesha mradi wako:

"Na jirani na wote alikuwa na ufahamu wa habari hii maisha. Na siku moja kijana aliamua kushiriki ni pamoja na wavulana wengine wote duniani. "

Sisi alitambua basi, umuhimu na ulazima wa kusaidia maandishi haya, hotuba, hadithi habari au poeticized, sisi kuchukua mbele ya mradi anwani (hasa katika Amerika ya Kusini) resonance bioecolinguística ya wanafunzi vijana kama aina ya ushirikishwaji jamii na utamaduni katika karne ya XXI hivyo akaja na wazo la ENLACE-MSME: Baada ya kisasa Makumbusho ya Elimu ya mfadhili wa st 1
Anthology, ambao ni kiini ya binadamu yenye umoja, ambayo kuteka ya harufu mbaya.
Kutoka kwa upande wa akifundisha neno la La kubadilishana Meya (Aida Maria Sotomayor) kishairi kuwa inawakilisha wimbo wa upendo, mshikamano na furaha makali, kwa sababu katika miaka yake 93, alitaka kushiriki furaha yake na mapenzi, kuchagua yetu na kuenea yetu na kuimba nyimbo yake ya Musa:

"Sali kutafuta mis amigos,
Y. .. enontré yao na muziki mashairi, ...
Y ... na upendo. "

Na sisi wote contributors: wanafunzi, walimu, washairi, storytellers na waimbaji, ikifuatiwa wimbo wake wa maisha na nitazungumza na Legends nzuri ambayo kuongozwa kuandika yetu, kuweka vigezo nje ya hii intoxicated kujifunza kati ya upendo na urafiki kwamba umbo ubani " binadamu Essence "makazi katika mikono yenu ya joto, wapenzi / ya msomaji / a.



Rio de Janeiro, 10 Oktoba 2010





Vanda Lúcia da Costa Salles
Mwanzilishi na Mkurugenzi Mkuu wa Mamlaka ENLACE-MPME-TAIFA YA VITABU, SAYANSI ART, NA ELIMU: POST-kisasa Makumbusho ya ELIMU

quinta-feira, 9 de dezembro de 2010

POESIA: AO SOM DE SUA VOZ... - VANDA LÚCIA DA COSTA SALLES (BRASIL)




Foto: Pintura de Vincent Van Gogh







AO SOM DE SUA VOZ...ACORDES EM MEU CORAÇÃO



VANDA LÚCIA DA COSTA SALLES (BRASIL)





... os peixes atravessam as correntezas, e
pulam. Ao som de sua voz...Acordes em meu coração de pirata
inundam com todo o amor destemido,
o lançar da âncora.



Enxergando/ a maré
o que na areia, de resto a sombra se apropria do
grão/tatuis límpidos em seu aconchego. A trança ébano em trama...



Apenas uma mulher percebe
o que a luz não deixa entre/ver
porque
a sombra não é a falta
e da sede, somente/é


...E essa pintura aguçando meu ser!








EL SONIDO DE SU VOZ EN MI CORAZÓN ... ACORDES



VANDA LUCIA DA COSTA SALLES(BRASIL)





... peces cruzar los arroyos, y
salto. En el sonido de los acordes de su voz en mi corazón ... pirata
inundaciones con todo el amor sin miedo
la puesta en marcha del ancla.



Ver / marea
lo que en la arena, el resto de la sombra se apropia de
grano / armadillo límpida en su calor. La trenza en el marco de ébano ...



Sólo una mujer percibe
lo que la luz no dejo / ver
porque
la sombra no es la falta
y la sed, sólo / es


... Y esta pintura afilado de mi ser!






EL SO DE LA SEVA VEU EN EL MEU COR ... ACORDS



VANDA LUCIA DA COSTA SALLES (BRASIL)





... peixos creuar els rierols, i
salt. En el so dels acords de la seva veu en el meu cor ... pirata
inundacions amb tot l'amor sense por
la posada en marxa de l'àncora.



Veure / marea
el que a la sorra, la resta de l'ombra s'apropia
gra / armadillo límpida en la seva calor. La trena en el marc de banús ...



Només una dona percep
el que la llum no deixo / veure
perquè
l'ombra no és la manca
i la set, només / s








... I aquesta pintura afilat del meu ésser!



VANDA LUCIA DA COSTA SALLES (BRÉSIL)





... poissons traversant le cours d'eau, et
saut. Au son de ses cordes vocales dans mon coeur ... Pirate
inondations avec tout l'amour sans crainte
le lancement de la cheville.



Voyant / marée
ce qui, dans le sable, le reste de l'ombre s'approprie
grain / tatou limpide dans sa chaleur. La tresse à cadre d'ébène ...



Seule une femme perçoit
ce que la lumière ne laisse pas avec / voir
parce que
l'ombre n'est pas le manque
et la soif, que / est


... Et cette peinture à aiguiser mon être!







Il suono della tua voce nel mio cuore ... traduzioni



VANDA LUCIA DA COSTA SALLES (BRASILE)





... pesci che attraversano i fiumi, e
salto. Al suono delle sue corde vocali nel mio cuore ... Pirate
inondazione con tutto l'amore senza paura
il lancio di ancoraggio.



Vedendo / marea
ciò che nella sabbia, il resto della ombra appropria
grano / armadillo limpido nel suo calore. La treccia in cornice d'ebano ...



Solo una donna percepisce
ciò che la luce non lascia con / v.
perché
l'ombra non è la mancanza
e la sete, solo / è


... E questo dipinto affilare il mio essere!









Zvuk vašeg glasa u mom srcu ... akorda



VANDA LUCIA DA COSTA SALLES (BRASIL)





... riba prijelaz potoci, i
skok. Na zvuk njegova glasa akorda u mom srcu ... Pirat
poplava uz svu ljubav bez straha
pokretanje sidro.



Vidjevši / plima
što u pijesak, ostalo u sjeni prisvoji
zrna / armadilo prozračan u svojoj toplini. Pletenica u ebanovina okvira ...



Samo jedna žena percipira
što svjetlo ne ostaviti / vidjeti
jer
sjena ne nedostaje
i žeđ, samo / je


... A ova slika oštrenje moje biće!







Het geluid van je stem in mijn hart ... AKKOORDEN



VANDA LUCIA DA COSTA SALLES (Brazilië)





... vis het oversteken van de beken en
springen. Bij het geluid van zijn stem akkoorden in mijn hart ... Pirate
overspoelen met alle liefde zonder angst
de lancering van het anker.



Zien / getij
wat in het zand, de rest van de schaduw eigent
graan / gordeldier heldere in zijn warmte. De vlecht in ebbenhout frame ...



Slechts een vrouw waarneemt
wat licht niet verlaten met / zie
omdat
de schaduw is niet het gebrek
en dorst, alleen / is


... En dit schilderij slijpen mijn wezen!








THE SOUND OF YOUR VOICE IN MY HEART ... CHORDS



VANDA LUCIA DA COSTA SALLES (BRAZIL)





... fish crossing the streams, and
jump. At the sound of his voice chords in my heart ... Pirate
flood with all the love fearlessly
the launching of the anchor.



Seeing / tide
what in the sand, the rest of the shadow appropriates
grain / armadillo limpid in its warmth. The braid in ebony frame ...



Only one woman perceives
what light does not leave with / see
because
the shadow is not the lack
and thirst, only / is


... And this painting sharpening my being!

terça-feira, 7 de dezembro de 2010

HOMENAGEM: PARALAMAS DO SUCESSO - UMA BRASILEIRA






" O estado de amar é o fenômeno mais surpreendente e harmonizante, mas também presente na velocidade da luz..."


V.L.da C. S.

HOMENAGEM: AO IDIOMA PORTUGUÉS - CARLOS FIGUEROA (ARGENTINA)



Foto: Chagall



CARLOS FIGUEROA (ARGENTINA)


AL IDIOMA PORTUGUÉS




Español de crianzas te llamaron
dulce idioma portugués;
Lengua de bravos navegantes.
Su voz se vuelve arrullo
en esos barcos mentores de la ausencia.
Quien podría nombrar a la nostalgia
sin decir ¿saudades?, palabra que esconde
una lágrima, en cada letra.
Bendito idioma del conquistador
quien nos trajo en la voz de sus soldados
un sonido que cautivó al esclavo,
haciendo de la sumisión un canto.
Luego fue palabra de libertad,
de Vinicius, de Pessoa y de tantos poetas
que honran a la lengua de Camoens.



O IDIOMA PORTUGUÊS




Espanhol de criança te chamaram
doce idioma Português;
Língua de bravos marinheiros.
Sua voz torna-se canção de ninar
na falta destes navios mentores.
Quem iria nomear a nostalgia
sem dizer "saudades?, uma palavra que esconde
uma lágrima em cada letra.
Bendita língua do conquistador
que nos trouxe a voz de seus soldados
um som que conquistou o escravo
fazendo da submissão um canto.
Em seguida, foi palavra de liberdade,
de Vinicius, Pessoa e muitos poetas
que honram a língua de Camões.



LANGUAGE Portuguese




Spanish vocavi te filii
Portuguese language dulce;
Speaking fortis nautis.
Ave formosissima fit vocem suam
rectores absente horum vasorum.
Quis constituet peractorum
sub voce "miss" verbum fallax
lacrima literarum in.
Benedictus victoris language
eduxit nos autem vox militum
quaesitus sonus servus
obsequium facta anguli.
Igitur hominem verbo libertatis
Vinicius persona et poetae
honor Camões lingua





Portugalgo HIZKUNTZA




Espainiako haurrek izeneko Thee
gozoa portugesa hizkuntza;
marinel ausarta hitz egitea.
Bere ahots lullaby bihurtzen
itsasontzi horiek eza tutoreak.
Nor nostalgia izendatuko litzateke
Esan gabe "galdu", hitz bat ezkutatzen duten
letra bat malko bakoitzean.
Bedeinkatu konkistatzaile hizkuntza
ekarri zure soldadu ahotsa
soinu bat irabazi zuen esklabo
aurkezteko txoko bat egiten.
Ondoren, askatasuna hitza zen,
Vinicius, Pertsonen eta poeta
ohorea Camões hizkuntza.






LA LANGUE PORTUGAISE




De l'espagnol Crianza vous appelez
Portugaise douce;
Langue de braves marins.
Sa voix devient berceuse
dans ces vaisseaux manque de mentors.
Qui nomme la nostalgie
sans dire "saudades?, un mot qui cache
une larme dans chaque lettre.
Heureux langue du conquérant
qui nous a apporté la voix de ses soldats
un son qui a capturé l'esclave
faire une présentation chanson.
Puis le mot de liberté,
Vinicius, Pessoa et de nombreux poètes
que l'honneur la langue de Camões.






L'IDIOMA PORTUGUÈS




Espanyol de criances et van cridar
dolç idioma portuguès;
Llengua de braus navegants.
La seva veu es torna parrup
en aquests vaixells mentors de l'absència.
Qui podria nomenar la nostàlgia
sense dir ¿saudades?, paraula que amaga
una llàgrima, en cada lletra.
Beneït idioma del conqueridor
qui ens va portar a la veu dels seus soldats
un so que va captivar l'esclau,
fent de la submissió un cant.
Després va ser paraula de llibertat,
de Vinicius, de Pessoa i de tants poetes
que honoren a la llengua de Camoens.



De portugese taal




Van de Spaanse Crianza bellen u
Portugese zoete;
Taal van de dappere zeilers.
Zijn stem wordt slaapliedje
in deze bloedvaten gebrek aan mentoren.
Wie zou de nostalgie te benoemen
vanzelf "saudades?, een woord dat verbergt
een scheur in elke brief.
Zalig taal van de overwinnaar
die ons de stem van zijn soldaten
een geluid dat de slaaf gevangen
het maken van een song indienen.
Dan het woord van vrijheid,
Vinicius, Pessoa en vele dichters
die eer de taal van Camões





Język portugalski




Hiszpański dzieci nazywają cię
sweet języka portugalskiego;
Mówiąc o dzielnych żeglarzy.
Jego głos staje się kołysanka
mentorów w przypadku braku tych statków.
Kto wyznacza nostalgia
nie mówiąc "miss", słowo, które ukrywa
łza w każdym liście.
Błogosławiony język zdobywcy
który przyniósł nam głos żołnierzy
dźwięk, który wygrał slave
podejmowania rogu wniosku.
Wtedy to był wyraz wolności,
Winicjusz, Osoba i poetów
zaszczyt, że język Camões.





FIGUEROA, Carlos: nació en Berisso, provincia de Buenos Aires, Argentina.Reside en Santiago de Estero. En 2006 fue el segundo premio en el Concurso Nacional de Poesía de Berisso (Bs As), con el poema “Itinerario de mi sangre”. Sus poemas son sencillos y maravillosos.

domingo, 5 de dezembro de 2010

HOMENAGEM: SETE SAIAS DE MARFIM - CLAUDIA BORGES (PORTUGAL)




Foto: Apresentação da poeta Claudia Borges (Portugal)




SETE SAIAS DE MARFIM



Mulheres alumiam-se saltando as válvulas dos quartos
Nos lagos
Cornucópias roxas demorando-se na espuma
Desarrumam-se os olhos
Para comprar as escarpas verdes do vento
Cadeiras adormecendo
Artesões pintando esplanadas de espuma
Elas corriam pelas ruas
Com os jornais metidos na voz
E o cetim dos ombros derramando-se pelas estátuas
Eram breves
Pálidas
Afastando as luas
Para colherem o bronze das nuvens
Tinham a barriga escavada pelas ondas
E os dedos recortados
Sobre uma inocência de veludo
Retocavam as queimaduras dos relógios
Penteavam as ramagens de porcelana
Segurando lamparinas
Caminhavam
Desprendendo lágrimas de verdete
Sobre traves compridas
Com sete saias de marfim respirando a brisa
As casas envelheciam
E elas reconstruíam-se nos charcos de esferovite
Pulsando a beleza acrílica das canoas




Cláudia Borges
in malmequeres os lábios molhados




* CLAUDIA BORGES:de Cabanas de Viriato (Carregal do Sal), fez apresentação do livro “Malmequeres os Lábios Molhados” em Coimbra, na Galeria da Escola Secundária Jaime Cortesão.
Malmequeres os Lábios Molhados” é a quarta produção de Cláudia Borges, o mais jovem membro da Associação Portuguesa de Poetas, de 16 anos de idade. Editado em Dezembro de 2007, este livro dá continuidade à publicação anual de trabalhos da autora, que editou “Pegadas do Meu Ser” em 2004, “Acreditar em Mim” em 2005, e “Instinto” em 2006